جواب گسترش مثل نویسی های صفحه 32 نگارش یازدهم ✨ “بار کج به منزل نمیرسد …”

داستان پیرمرد و شاگرد پرخاشگر

در روستایی سرسبز، پیرمردی عارف و دانا به نام یونس زندگی می‌کرد. یونس شاگردی به نام احمد داشت که به خاطر هوش و استعدادش معروف بود، اما اخلاقی تند و پرخاشگر داشت.

احمد به خاطر پرخاشگری‌هایش، همیشه با همکلاسی‌ها و اهالی روستا درگیر می‌شد. یونس بارها به او تذکر داده بود که خشم خود را کنترل کند و با دیگران با احترام رفتار کند، اما احمد به حرف‌های او گوش نمی‌داد.

روزی، یونس احمد را به گردش در باغ خود برد. در باغ، درختان میوه‌های رنگارنگ و گل‌های زیبایی به چشم می‌آمدند. یونس به احمد گفت: "به این درختان و گل‌ها نگاه کن. هر کدام از آنها بوی و طعمی منحصر به فرد دارند. این بو و طعم از درون آنها می‌آید."

احمد با کنجکاوی پرسید: "منظورتان چیست استاد؟"

یونس لبخندی زد و گفت: "منظورم این است که رفتار و گفتار هر کس، نشان دهنده‌ی درون اوست. همانطور که از این گل‌ها بوی خوش می‌آید، از قلب مهربان هم رفتارهای نیکو می‌تراود. و همانطور که از خار گل‌ها، گاه زخمی می‌شویم، از زبان تند و پرخاشگر هم، رنج و آزار به دیگران می‌رسد."

احمد کمی به فکر فرو رفت و گفت: "حرف‌های شما درست است استاد. من باید بیشتر مراقب رفتار و گفتار خودم باشم."

یونس با مهربانی گفت: "هرگز برای تغییر دیر نیست. تو می‌توانی با تمرین و صبر، خشم خود را کنترل کنی و با دیگران با احترام رفتار کنی. فقط کافی است که قلبت را پر از مهربانی و صبر کنی."

از آن روز به بعد، احمد سعی کرد که خشم خود را کنترل کند و با دیگران با احترام رفتار کند. او به حرف‌های یونس گوش می‌داد و سعی می‌کرد از تجربیات او بیاموزد.

به مرور زمان، احمد به جوانی مودب و مهربان تبدیل شد و همه اهالی روستا او را دوست داشتند.

این داستان به ما نشان می‌دهد که رفتار و گفتار هر کس، بازتابی از درون اوست.

همانطور که ضرب المثل "از کوزه همان برون تراود که در اوست" می‌گوید، اگر قلبمان را پر از مهربانی و صبر کنیم، رفتارهای نیکو از ما تراوش خواهد کرد و زندگی خودمان و اطرافیانمان را زیباتر خواهد ساخت.

روزی، امیر از پیرمرد پرسید: "استاد، چگونه می‌توانم به تمام آرزوهایم برسم؟"

پیرمرد با لبخندی مهربان پاسخ داد: "پسرم، برای رسیدن به آرزوهایت باید تلاش کنی، صبور باشی و از سختی‌ها نهراسی. همچنین باید به حرف بزرگ‌ترها گوش فرا دهی و از تجربیات آنها بیاموزی."

امیر با لحنی بی‌خیال گفت: "می‌دانم استاد، اما من حوصله صبر کردن ندارم و دوست دارم هرچه زودتر به آرزوهایم برسم."

پیرمرد سرش را تکان داد و گفت: "امیدوارم روزی قدر این نصیحت‌ها را درک کنی."

اما امیر حرف‌های پیرمرد را به دل نگرفت و به راه خود ادامه داد. او به دنبال راهی آسان و سریع برای رسیدن به آرزوهایش بود.

مدتی بعد، امیر فرصتی برای کسب ثروت به دست آورد. او می‌توانست با پیوستن به گروهی از افراد که به دنبال گنج بودند، به ثروت زیادی برسد. با وجود هشدارهای پیرمرد، امیر فریب وعده‌های ثروت و طلا را خورد و به گروه ملحق شد.

آنها راهی سفری پرماجرا شدند و خطرات زیادی را پشت سر گذاشتند. اما در نهایت، نتوانستند گنجی پیدا کنند و با دستانی خالی به روستا بازگشتند.

امیر که از این ماجرا پشیمان شده بود، به سراغ پیرمرد رفت و گفت: "استاد، من اشتباه کردم. حرف‌های شما درست بود. من باید به نصیحت‌های شما گوش می‌دادم."

پیرمرد با لحنی غمگین گفت: "پسرم، من بارها به تو گفتم که برای رسیدن به آرزوهایت باید تلاش کنی و از سختی‌ها نهراسی. اما تو به حرف‌های من گوش ندادی و از این گوش گرفتی و از آن گوش در کردی."

امیر سرش را به زیر انداخت و از پیرمرد طلب بخشش کرد. او از آن روز به بعد قدر نصیحت‌های پیرمرد را دانست و دیگر هرگز از آنها بی‌توجهی نکرد. امیر با تلاش و پشتکار به آرزوهایش رسید و به مردی موفق و ثروتمند تبدیل شد.

این داستان نشان می‌دهد که بی‌توجهی به نصیحت‌ها و پندهای بزرگ‌ترها می‌تواند ما را به دردسر و پشیمانی ‌اندازد.

منبع: نگارش 10