جواب تمرینات درس اول 1 نگارش نهم (صفحه 17، 18، 19، 20 ، 21، 22 و 23)

پرسش: 

ساختمان نوشتۀ زیر را مشخص کنید و بگویید نویسنده از کدام شیوه های پرورش ذهن، بهره گرفته است؟

"سیاه کوچک : كلاغ ها را چگونه ميبينی؟ صدايشان را چگونه ميشنوی؟ كلغ زيباتر است يا بلبل؟ آواز كدامشان دلنشين تر است؟..."

پاسخ:

☑️ ساختار متن «سیاه کوچک» به شرح زیر می باشد:

موضوع: سیاه کوچک.

مقدمه: نویسنده با هدف شکل بخشیدن به متن آن را با طرح سوالی شروع کرده است.

تنه: نویسنده در این بخش شروع به بیان داستان کرده است.

نتیجه: نویسنده در سطور پایانی، با ظرافت تمام، به خواننده القا می‌کند که کلاغ نیز همچون دیگر آفریده‌های هستی، جلوه‌ای از زیبایی‌های بی‌کران خداوند است. وجود این پرنده در طبیعت، همچون نت‌های تاریک و روشن یک آهنگ، به تعادل و کمال هستی می‌افزاید. زیرا دنیا، برای رسیدن به هماهنگی و زیبایی کامل، هم به نوای دلنشین بلبل و هم به غریو کلاغ نیازمند است.

پرسش 2:

یكی از موضوع های زير را انتخاب كنيد و پس از طراحی نقشه ذهنی، به كمك يكی از راه های پرورش فكر، متنی درباره آن بنويسيد.

«گذر رودخانه – آدم فضایی – اذان – شانس – فیل و فنجان»

پاسخ:

موضوع: گذر رودخانه "گوش بدهيم و بنويسيم"

"رودخانه، این رگ حیات زمین، از کوهساران سرچشمه می‌گیرد و با پیچ و خم‌های بی‌شماری، به دریای بیکران می‌پیوندد. گذر از رودخانه، تنها عبور از یک جریان آبی نیست، بلکه سفری است به اعماق وجود، به ژرفای روح و به رمز و راز هستی.

هر بار که پای به کنار رودخانه می‌گذارم، احساس می‌کنم که زمان در جا می‌ماند. صدای آرامش‌بخش آب، مرا به دنیایی دیگر می‌برد؛ دنیایی که در آن، دغدغه‌ها و نگرانی‌ها رنگ می‌بازند و تنها صدای دل می‌شنود. نگاهم را به جریان آب می‌دوزم و در آن، تصویر زندگی خود را می‌بینم. گاهی آرام و روان و گاهی خروشان و طوفانی.

گذر از رودخانه، شبیه عبور از مراحل مختلف زندگی است. کودکی، همچون جویباری کوچک و زلال است که با شوق و هیجان به سوی آینده می‌تازد. جوانی، مانند رودخانه‌ای خروشان است که با قدرت و انرژی، موانع را از پیش رو برمی‌دارد. میانسالی، همچون رودخانه‌ای است که با آرامش و وقار به مسیر خود ادامه می‌دهد و پیری، مانند دریاچه‌ای آرام است که در آن، تمامی تجربیات زندگی انباشته شده است.

عبور از رودخانه، نیازمند شجاعت و اراده است. گاهی اوقات، رودخانه طغیان می‌کند و ما را با خود می‌برد. در این لحظات، باید با تمام توان مقاومت کنیم و به سمت ساحل دیگر حرکت کنیم. گاهی نیز، رودخانه آرام است و ما به راحتی می‌توانیم از آن عبور کنیم. اما حتی در این مواقع نیز، باید هوشیار باشیم و مراقب عمق آب و سنگ‌های زیرین باشیم.

گذر از رودخانه، یادآور این واقعیت است که زندگی، سفری طولانی و پر فراز و نشیب است. در این سفر، با چالش‌های بسیاری روبرو می‌شویم که باید با صبر و شکیبایی از آن‌ها عبور کنیم. هر چالشی، فرصتی برای رشد و یادگیری است. با عبور از هر رودخانه، قوی‌تر و با تجربه تر می‌شویم.

در نهایت، رودخانه به دریا می‌ریزد و ما نیز به مقصد نهایی خود خواهیم رسید. اما مهم این است که در این سفر، از زیبایی‌های مسیر لذت ببریم و از هر لحظه آن نهایت استفاده را ببریم. پس بیایید مانند رودخانه‌ای روان، به مسیر خود ادامه دهیم و از هیچ مانعی نترسیم."

موضوع : آدم فضایی "دگر گونه ببینیم و گونه گون بنويسيم"

"زاپ، موجودی با پوست بنفش و سه چشم بزرگ، از سفینه‌اش که به شکل یک سیب زمینی غول‌پیکر بود، بیرون پرید. او به جای سلاح، چاقو و تخته برش به دست داشت و به سمت نزدیک‌ترین بازار رفت. زاپ، برخلاف هم‌نوعانش که به دنبال سیاره‌های جدید برای تصرف بودند، عاشق آشپزی بود. بوی ادویه‌ها و سبزیجات تازه، او را دیوانه می‌کرد.

زاپ با احتیاط وارد بازار شد. همه مردم با دیدن موجودی عجیب با سه چشم، از او وحشت داشتند. اما زاپ اهمیتی نمی‌داد. او به سراغ سبزیجات رنگارنگ و میوه‌های عجیب و غریب رفت. با ذوق و شوق، یک مشت گوجه فرنگی، چند عدد فلفل رنگی و یک دسته ریحان برداشت.

زاپ به خانه‌ای کوچک در حومه شهر رفت که اجاره کرده بود. آشپزخانه کوچک او به یک آزمایشگاه آشپزی تبدیل شده بود. او با استفاده از دانش آشپزی سیاره‌اش و مواد اولیه زمین، غذاهای عجیبی می‌پخت. سوپی با طعم ستاره‌ها، کیکی با عطر گل‌های کیهانی و سالادی با سبزیجات سیاره‌ای.

روزی، زاپ تصمیم گرفت یک مهمانی برای همسایه‌هایش برگزار کند. او غذاهایش را با عشق و علاقه آماده کرد و همه را به خانه‌اش دعوت کرد. در ابتدا، مردم با ترس و احتیاط به مهمانی آمدند. اما وقتی طعم غذاهای زاپ را چشیدند، نظرشان عوض شد. آن‌ها از طعم‌های جدید و عجیب غذاها شگفت‌زده شدند.

زاپ به سرعت در بین مردم محبوب شد. او نه تنها یک آشپز ماهر، بلکه یک دوست مهربان و صمیمی بود. مردم زمین متوجه شدند که موجودات فضایی هم می‌توانند مهربان و صلح‌جو باشند. زاپ به آن‌ها نشان داد که غذا می‌تواند پل ارتباطی بین فرهنگ‌ها و نژادهای مختلف باشد."

موضوع: اذان نوای آسمانی در گوش جان " گوش بدهيم و بنويسيم"

"اذان، فراتر از يك صدا، يك دعوت است؛ دعوتي به سوي آرامش، به سوي خدا. هرگاه گوش جان به اين نواي آسماني سپرده شود، روح و جان به طرب مي‌آيد و دل به سوي ملكوت پرواز مي‌كند.

صدای مؤذن، چون نغمه‌اي دلنشين، در فضا پيچيده مي‌شود و دل‌ها را به سمت خود فرا مي‌خواند. تكرار هر جمله از اذان، حكايت از عمق معاني و فلسفه آن دارد. «الله اكبر»؛ بزرگي خدا را به گوش جان مي‌رساند و انسان را به تفكر در عظمت آفرينش وا مي‌دارد. «اشهد ان لا اله الا الله»؛ يگانگي خدا را به ياد آوري مي‌كند و دل‌ها را به سوي توحيد رهنمون مي‌سازد.

آهنگين بودن اذان، آن را از ديگر صداها متمايز مي‌سازد. هر كلمه با لحني خاص و آهنگين ادا مي‌شود كه بر روح و روان شنونده تاثيري عميق مي‌گذارد. اين آهنگين بودن، باعث مي‌شود كه اذان در ذهن و دل انسان ماندگار شود و هرگاه به ياد آن بيفتيم، احساس آرامش و امنيت كنيم.

صدای اذان، در هر زمان و مكاني، انسان را به ياد خدا مي‌اندازد. چه در مسجد باشيم و چه در خانه، چه در شهر باشيم و چه در روستا، صداي اذان به گوشمان مي‌رسد و ما را به سوي نماز و عبادت دعوت مي‌كند.

در نهايت، اذان نه تنها يك صدا، بلكه يك فرهنگ، يك هويت و يك نماد است. اين صدا، ما را به هم پيوند مي‌دهد و احساس تعلق به يك جامعه بزرگ‌تر را در ما تقويت مي‌كند."