“ثروت و فقر، دو روی یک سکه‌اند، دو قطب متضاد که همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته‌اند. ثروت، همچون خورشیدی درخشان، نور و گرما می‌پراکند و زندگی را در هاله‌ای از آسایش و رفاه غرق می‌کند. در مقابل، فقر، همچون سایه‌ای سنگین، تاریکی و سردی می‌آورد و انسان را در گرداب محرومیت و تنگدستی فرو می‌برد.

ثروتمند، خانه‌ای مجلل دارد با دیوارهایی بلند و درهایی سنگین که او را از گزند سرما و گرما و ناامنی حفظ می‌کند. فقیر اما، سقفی بالای سر ندارد یا اگر هم داشته باشد، چوبی و سست است و در برابر باد و باران، مقاومتی ندارد. سفره‌ی ثروتمند، رنگین است از انواع غذاها و نوشیدنی‌های لذیذ، در حالی که سفره‌ی فقیر، خالی است یا به نانی خشک و تکه‌ای پنیر بسنده می‌کند.

ثروتمند، با اتومبیلی گران‌قیمت در شهر جولان می‌دهد و به هر کجا که بخواهد، به آسانی سفر می‌کند. فقیر اما، پاهایش خسته از پیمودن راه‌های طولانی است و آرزوی سفری کوتاه را در دل می‌پروراند. ثروتمند، از بهترین لباس‌ها و زیورآلات استفاده می‌کند و ظاهری آراسته و شیک دارد. فقیر اما، لباس‌هایش کهنه و وصله‌دار است و از زیور و زینت، بی‌بهره است.

صدای خنده‌ی ثروتمند، در خانه‌اش می‌پیچد و شادی و نشاط را به ارمغان می‌آورد. صدای گریه‌ی فقیر اما، در سکوت شب شنیده می‌شود و غم و اندوه را به یاد می‌آورد. ثروتمند، از بهترین امکانات آموزشی و درمانی بهره‌مند است و آینده‌ای روشن را برای خود و فرزندانش ترسیم می‌کند. فقیر اما، از تحصیل و درمان محروم است و در چرخه‌ی بی‌پایان فقر گرفتار می‌ماند.

ثروت، همچون بذری است که در زمینی حاصلخیز کاشته می‌شود و میوه‌های فراوان به بار می‌آورد. فقر اما، همچون علف هرزی است که در زمینی خشک و بایر می‌روید و جز رنج و سختی، حاصلی ندارد. ثروت، می‌تواند ابزاری برای خدمت به جامعه و کمک به نیازمندان باشد. فقر اما، می‌تواند زمینه‌ساز جرم و جنایت و آسیب‌های اجتماعی شود.

ثروت و فقر، دو نیروی متضادند که در کشاکشی دائمی با یکدیگرند. ثروت، می‌تواند منشأ خیر و برکت باشد، اگر به درستی استفاده شود. فقر اما، می‌تواند منشأ درد و رنج باشد، اگر چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود.

این مقایسه نشان می‌دهد که فاصله بین ثروت و فقر، تنها یک تفاوت مالی نیست، بلکه تفاوت در کیفیت زندگی، فرصت‌ها، امکانات و حتی احساسات و روحیات انسان‌هاست.“

نمونه پاسخ دوم:

موضوع : جهل و دانش

“جهل و دانش، دو نیروی متضادند که از دیرباز در نبرد با یکدیگر بوده‌اند. جهل، همچون شب تاریک و بی‌انتها، انسان را در گمراهی و سردرگمی فرو می‌برد و دانش، همچون نوری درخشان، راه را از بیراهه نمایان می‌سازد.